Concentreren en Blikken
Dit was een van de uitspraken die je dit weekend van aanmoedigende ouders aan de kant kon vernemen.
Voor Licht ’18 was dit een speciaal weekend. Hoewel de vermoeidheid en de windkracht niet mee zaten, schreven ze (tot nu toe) eenmalige geschiedenis voor Boreas; Drie blikken op drie dagen en een dubbele verbetering van hun eigen clubrecord.
Op vrijdag was het tijd voor de eerste sprintwedstrijd van dit seizoen. Sprints zijn altijd een leuke afwisseling en zijn meestal goed voor verrassingen. Een afstand die beroep op een ander energiesysteem maakt en waar iedereen die de 2k toch te lang vindt kans maakt om wat hoger te eindigen dan normaal. Bij deze eerste sprint waren vanuit Boreas van de partij: John in zijn skiff, de lichte mannen, en de combi-vier met Chris en Simon. Iedereen mocht meteen A-Finale starten. Eerst waren de lichte pikken aan de beurt. De eerste 500m van een wedstrijd zijn bekenderwijze niet hun sterkste meters, maar op de een of andere manier lukte het hun toch om alle tegenstanders uit te schakelen en een sprintblik aan hun verzameling toe te mogen voegen. Daarna ging John het water vol enthousiasme op. John houdt van sprintjes. Lekker kort en krachtig. Het werd een snelle en spannende race waarbij John met power 3 van zijn tegenstander achter zich liet en souverein als derde over de finish kwam. Vrij laat op de avond mochten ook Simon en Chris eindelijk met hun Rubens en Sianne het water op gaan. Voor combiboten zijn sprintjes helaas net wat moeilijker dan voor boten die altijd samen trainen. Sprinten veegt nauwkeurige gelijkheid zodat je met zn alleen een snel tempo neer kunt zetten. En nauwkeurige gelijkheid heeft tijd en duizenden samen gemaakte halen nodig. Toch lukte het ze om met een mooie tijd en volgens mij zonder snoekjes de eindstreep te bereiken.
Op zaterdag mochten onze zware ballen naar een niet al te lange nacht weer vroeg op de bosbaan verschijnen. Hun voorwedstrijd was mooi om te zien. Na de eerste 500m gingen ze met z’n allen ervoor om Proteus in te halen en daarna hielden ze een respectvolle afstand zodat ze splendid als tweede eindigden en door naar de A-Finale waren! Na de voorwedstrijd moesten Chris en Simon snel uit de boot stappen, hun tweezonder aan gaan riggeren en met maar een kleine pauze weer het water op. Gelukkig waren ze nog warm zodat het oproeien wat korter kon. Qua splittijd gingen ze elke 500m weer wat harder en legden ze een ontzettend goede eindsprint neer. Helaas was dat niet genoeg om door naar de finale te gaan. Misschien wel beter wat vier keer starten op een dag is wel erg enthousiast. ‘s middags begon de vermoeidheid van de dag ervoor en de twee al gevarene races erin te hakken zodat het focussen net iets moeilijker werd en ze net wat minder kracht dan ‘s ochtends konden zetten. Dus na de race vooral snel richting huis om genoeg slaap te verzamelen voor de volgende ochtend.
John had na een kleine skiffpauze toch ervoor gekozen om weer een keertje in de skiff te starten. Bij de voorwedstrijd bleef hij constant op zijn positie, kwam naar voren dat de derde 500m toch het zwaarste stukje zijn maar werd er met harde schreeuwtjes vanaf de kant aangemoedigd om nog aan te zetten voor een mooie eindsprint. Hiermee behaalde hij het B-Finale 🙂 Het was een boeiend finale. Dit keer koos John ervoor om de sneller uit de start te komen en ietsjes langer door te sprinten. Dit pakte goed uit en het lukte hem om zijn tijd van de voorwedstrijd te verbeteren en dit keer vroeger als Triton te eindigen.
De lichte mannen kozen na veel discussie ervoor om op de zaterdag alleen in hun eigen veld, LHEj4+, te starten. Hierdoor moesten ze pas ‘s middags op de bosbaan aan komen dansen om in te wegen. Dit is enerzijds chill omdat ze dan hun krachten kunnen sparen en anderzijds ook onhandig omdat het moeilijk is omschakelen tussen chillen en alles uit je lichaam halen. Iedereen was dus benieuwd hoe het uit zou pakken. Ze mochten tegen bekende tegenstanders gaan racen waarvan het doel was om Boreas te verslaan. En wat bleek was dat het sprinttraining in aanleiding naar de sprint goed uitpakte en ze zo snel als nog nooit van tevoren uit de start kwamen (bij een 2k). Bovendien maakten ze nog gebruik van de wat zwaarder gestelde riemen en de forsse wind mee en zo hielden ze de voorsprong. Whiepedepiep en als erste vlogen ze over de finishline met een record van 6:44!
De zondag was vooral een dag met best veel wachttijden tussen al de races. Als eerste was de combi-vier aan de beurt. Helaas was het geen leuke race en werd er achteraf besloten dat het een mooie tijd samen was maar dat het voor de laatste wedstrijd toch weer tijd voor aparte wegen is.
Daarna was het tijd voor de volgende combi, de dubbeltwee met John en Jens van Argo. Met een klein beetje lotingsgeluk en harde halen manövrierden ze zich in het A-finale! Tijdens de finale was te zien dat ze ‘s ochtends nog bij elkaar moesten komen. ‘s middags wisten ze 8sec van hun vorige tijd af te roeien en maakten ze het Gyas erg moeilijk. Ze kwamen met blije gezichtjes uit de boot 🙂
De lichte mannen hadden ook op de zondag alleen de finale te varen. Dit keer wel tegen wat minder bekende tegenstanders. Omdat je bij minder bekende tegenstanders nog slechter in kunt schatten hoe een race gaat verlopen gingen ze weer knallen uit de start. De voorsprong was opgebouwd en nu geld het om gefocust te roeien, geen fouten te maken en de tegenstander goed in de gaten te houden. In tegenstelling tot zaterdag zetten ze dit keer nog aan voor een harde eindsprint. En: Nieuwe clubrecord met 6:40 en weer blik! Gefeliciteerd mannen! Dit heeft Boreas nog nooit eerder meegemaakt.
Bedankt aan alle ouders, kameramannen- en vrouwen, fietsers, aanmoedigers, palentillers, coaches, bowarijders, materiaalguru’s, slaapplekaanbieders en alle andere betrokkene mensen!
