Met de snelle onderbroek razend over de finishline
Wat voor een geweldig weekend hebben we achter de rug.
Op zaterdag was er maar één Boreasploeg die van start ging. Omdat er aan het begin van het jaar te weinig lichte eerstejaars viertjes waren kon hun klassement helaas niet doorgaan. Maar ondanks dat werden ze toch voor het zware klassement ingeschreven.
Afgelopen zaterdag maakten ze hun debut in het HEj4+ Klassement. Er waren 4 voorwedstrijden en 18 tegenstanders. Bij elke roeiwedstrijd is er een combinatie van geluk en kunnen nodig. De wind en de loting hebben ook altijd wat invloed op de tijden en op wie er door naar de finale mag.
Maar ja, de lichte mannen waren er helemaal klaar voor. Van boeg naar stuur: Jair, Joost, Konner, Remco, Myrthe. Het was hun eerste echte 2k wedstrijd en de spanning zat best hoog bij iedereen. Die spanning moest er tijdens de eerste starthalen eventjes eruit waardoor er wat mishalen gemaakt werden. Maar daarna begonnen ze het op te pakken en gingen ze ongelofelijk steady met een averagetime van 1.53 door naar de finishline. Deze tactiek pakte goed uit en zo kwamen ze met een bootlengte verschil over de finishline en mochten ze meteen door naar de A-finale. Onverwachts en heel gaaf!
De A-finale beloofde nog wel pittig te worden, omdat er in de andere voorwedstrijden nog vier ploegen snellere tijden hadden dan wij. En true, het werd een spannende wedstrijd. Dit keer ging de start soepel en lagen ze de eerste helft heel dicht naast Aegir, met maar 1 seconde verschil. Toch op eens binnen een ogenblik zetten onze mannen aan voor een opzetje en whoops Aegir was opeens ver achter gebleven en de mannen gingen gemotiveerd door. Bij hun inhaalactie gingen ze steeds hardere tijden trappen! Toen hoorden ze de stem van de Saurusstuur dichter bij komen en ze legden al hun kracht in de eindsprint. Ze dachten Saurus te hebben ingehaald, maar helaas bleek er toch een verschil van 0,8seconden te zijn. Gelukkig gaat het hier om het varen van een mooie race te varen en te laten zien wat er in de ploeg zit. En dat hebben ze zeker gedaan! Een verbetering van 7.30 naar 7.19 op een dag.
Omdat de finale pas om half zeven plaats vond was het na afloop tijd om snel de weg door heel Amsterdam naar Jairs zus te vinden waar we met z’n achten mochten blijven blijven slapen. Dankjewel daarvoor!!
Op zondag ging onze wekker wat eerder dan op zaterdag.
Voor het inwegen moesten er geen gekke dingen meer worden gedaan en kamprechter Jasmijn keurde de ploeg, met Remco, Jorick, Joost, Konner en Myrthe, goed.
De tactiek voor de voorwedstrijd was om een steady race te varen en zolang ze niet achteraan lagen nog wat energie over te houden. Het was een leuke wedstrijd om naar te kijken, onder andere omdat alle drie de boten de hele tijd dicht bij elkaar lagen, Jasmijn ze weg mocht starten en Boreas als eerste over de finishline roeide.
In de tussentijd maakten Simon en Chris zich klaar voor hun 2k-debut in de 2-. De 2- is een boot waar veel roeiers respect voor hebben. Om recht te gaan moeten de roeiers elkaar goed aanvoelen en even veel kracht leveren. Natuurlijk heeft er eentje nog een stuurtouwtje aan zijn schoen vast maar kijken, sturen en tegelijk nog keihard trappen en jezelf motiveren is niet al te gemakkelijk om te doen.
Ze startten tegen vier andere ploegen in de 1ste voorwedstrijd van het gevorderden veld. Vanaf het begin aan lagen Laga, Willem III en Aegir heel dicht bij elkaar vooraan in het veld. Chris en Simon bleven lekker hun eigen race varen. Tijdens de race konden ze doorgaans al het gebabbel van twee Okeaanen horen wat hen motiveerde om hard te blijven trappen en aan het einde nog wat extra kracht uit de benen te halen. Helaas lukte het uiteindelijk niet meer om Okeanos in te halen maar de twee mannen waren blij dat ze een goede race hebben gevaren. Ze hebben laten zien wat in ze zit en alles gegeven. B’vo daarvoor!
Na hun race bleven er nog maar 5 uur wachttijd voordat de lichte mannen zich slagklaar mochten maken voor hun A-Finale.. Dus uit de zon blijven, rusten, wat eten en vooral wachten. Tussendoor werden er wat grapjes gemaakt over wat er zou gebeuren als ze zouden blikken maar er echt in geloven kon niemand. Het plan was dat Triton zou winnen zodat wij de volgende wedstrijden zouden kunnen winnen.
De tegenstanders waren ook al een beetje bekend. Triton 1 had de dag ervoor met veel afstand in het HEj4+ veld geblikt en Triton 2 won de Winterwedstrijd in Delft met 6 sec verschil. En ook Theta en Phocas waren al bekend van de voorwedstrijd/B-Finale van het HEj4+ klassement.
In de tussentijd werden nog alle snelle onderbroeken aangetrokken voor extra speed en draaide de wind. Nu was er compleet wind mee die richting de finish steeds meer werd. Daarom werd er spontaan nog besloten om toch de afstelling aan te passen, wat later goed uitpakte. Vanwege de harde wind werd de baanplaatsering aangepast zodat de snelste ploegen in de voordeelbanen mochten starten. De lichte mannen waren de een-na snelste ploeg dus mochten ze mooi in het midden starten.
De lichte ploeg werd dit weekend vaak als Dieseltjes beschreven. Het duurt eventjes om op gang te komen maar zodra ze het weer te pakken hebben, zijn ze niet meer te remmen en gaan ze alleen maar harder. Dit kwam ook tijdens de A-Finale, hun vierde en laatste race voor dit weekend, naar voren. Ze kwamen als derde uit de start maar gingen daarna met een gemiddelde tijd van 1.42 als snelste ploeg steady door. Op deze manier kwamen ze steeds dichter in de buurt van Triton 1&2. Ze lagen er precies tussen en maakten een inhaalhaal naar de anderen totdat ze de laatste 500m eindelijk vooraan lagen en heel Triton bang werd. Zoals de commentator zo mooi beschreef, geleden ze net als gesmolten kaas uit de Triton-Sandwich en lieten ze het droge brood achter. Überhaupt werd er tot de 1500m Boreas geen enkele keer genoemd en pas de laatste meters realiseerde zich ook de buitenwereld zich dat we serieus kans maakten om met blik door te gaan.
En zo was het. De gezichten van onze roeiers werden steeds gekker en pijnvoller, Myrthe begon keihard te schreeuwen, de kant begon nog harder aan te moedigen, Wilmar probeerde nog telepathische kracht over te brengen vanuit zijn MoBoot en de wilskracht van de mannen oversteeg alle grenzen. Ze beten door, lieten beide Tritonploegen achter zich en BÄÄÄNNG knalde het kanon toen ze over de finishline vlogen. En met wat voor een tijd! 6.45,9 ; Clubrecord.
Een keer over de finish, kwamen alle emoties naar boven; trots, heel brede glimlachs bij coaches, roeiers en supporters, kleine stiekem traantjes; maar vooral de vreugde dat er iets bereikt was wat alle verwachtingen overtrof.
Dus snel naar het erenvlot. Voor het eerst sinds 2016 (Sprintblik Zwaar ’16) was er weer reden om ons prachtige verenigingslied in te zetten en met trots aan roeiend Nederland te presenteren. Doordat we er maar met een redelijk klein aantal Boreanen waren, was de stilte na B’vo! bijzonder om mee te maken.
Beste Mannen, Hartelijk gefeliciteerd met jullie hard verdiende blik!
Vanaf nu moet de ploeg in het Gevorderden veld gaan starten wat nog veel zware trainingen en spannende wedstrijden belooft.
Hierbij meteen de uitnodiging om mee te komen naar de aanstaande wedstrijden om al onze roeiers met hart en ziel aan te moedigen.
4-5 mei: Damen Regatta in Rotterdam
19-20 mei: Westelijke Regatta in Rotterdam
2-3 juni: ZRB in Tilburg
16-17 juni: ARB in Amsterdam
7-8 juli: NSRF in Rotterdam
Beste coaches, roeiers, ouders en supporterende, fotograferende Boreanen: Hartelijk bedankt voor jullie ondersteuning en inzet dit weekend!
